"Η Αξία της Ανθρώπινης Ζωής"

"Η Αξία της Ανθρώπινης Ζωής"

 

 *Του Ψυχολόγου κ. Ανδρέα Κολίσογλου

  Στην εποχή που διανύουμε, οι αριθμοί, οι στατιστικές, οι προβλέψεις και ο λόγος για τις πιθανότητες επιβίωσης των ανθρώπων που έχουν νοσήσει ή πρόκειται να νοσήσουν από τον Κορονοϊό, καλά κρατούν. Η ανθρώπινη ζωή όμως δεν είναι στατιστική, κάτι που δυστυχώς δεν συμμερίζονται όλοι. Στην πρόσφατη σχετική με το θέμα συνέντευξη τύπου, στις 21/03/20, ο Λοιμωξιολόγος κύριος Τσιόδρας  αναφέρει, πως ένας παγκοσμίως διακεκριμένος επιστήμονας του είπε πως: "Κάνουμε πολύ φασαρία για λίγους ηλικιωμένους και ανίκανους από τα χρόνια νοσήματα συμπολίτες μας (οι οποίοι με τα ως τώρα δεδομένα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την ζωή τους)". Η απάντηση του κυρίου Τσιόδρα σε αυτή την ρητορική ήταν: 

    "Πως το θαύμα της ιατρικής επιστήμης του 2020, είναι η παράταση της ποιοτικής επιβίωσης αυτών των ατόμων… τιμούμε όλους, σεβόμαστε όλους, προστατεύουμε όλους, αλλά κατεξοχήν αυτούς… Δεν μπορούμε να υπάρχουμε, ούτε να έχουμε ταυτότητα χωρίς αυτούς".

   Η "λογική' σκέψη – προκατάληψη του διακεκριμένου επιστήμονα, που βάζει σε δεύτερη μοίρα τους ηλικιωμένους και τους χρόνια νοσούντες, δεν είναι πρωτόγνωρη για τα ιατρικά δεδομένα στη χώρα μας και όχι μόνο, αφού εσφαλμένα και εκτός βιωμένης πραγματικότητας, θεωρεί αυτές τις κατηγορίες μη ενεργές κοινωνικά. Ακόμη και σε καιρούς που δεν δοκιμάζονται οι αντοχές του συστήματος υγείας, έχουμε μερίδα γιατρών να παροτρύνει την διακοπή της κυήσεως, όταν υπάρχει το ενδεχόμενο το έμβρυο να αντιμετωπίζει κάποια αναπηρία ή κάποιο χρόνιο νόσημα. Στις προηγούμενες δεκαετίες που δεν υπήρχε η δυνατότητα του προγεννητικού ελέγχου και γεννιόταν κάποιο άτομο με εμφανή αναπηρία, παρότρυναν τους γονείς ή να εγκαταλείψουν το νεογνό σε ίδρυμα ή να το αφήσουν να πεθάνει από ασιτία. Η πορεία πολλών περιπτώσεων από τα άτομα αυτά που εμφάνισαν, σύνδρομα, χρόνια νοσήματα ή κάποια μορφής αναπηρία, δεν επιβεβαίωσαν τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών, αφού οι τελευταίοι δεν μπορούν να γνωρίζουν με απόλυτη βεβαιότητα το βαθμό λειτουργικότητας κάποιου νεογνού ή εμβρύου.

   Τι νόημα όμως έχει η ιατρική επιστήμη, αν αντί για να υπηρετήσει την ζωή και να συμβάλλει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των ανθρώπων,  κάνει επιλογή για το ποιος πρέπει να ζήσει ή να πεθάνει;  Σε πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνουμε με τον συγκεκριμένο ιό, χώρες όπως η Ιταλία φαίνεται να εξαναγκάζονται να μπουν στην διαδικασία επιλογής, για το ποιος από τους ασθενείς θα εξασφαλίσει εισιτήριο στην μονάδα εντατικής θεραπείας, λόγω ανεπάρκειας του συστήματος υγείας να εξυπηρετήσει το σύνολο τους. Η ουσία είναι ότι οι ασκούμενες πολιτικές, στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, αποδυνάμωσαν και συρρίκνωσαν τον τομέα της δημόσιας υγείας. Πρώτο μέλημα των κυβερνήσεων, όταν ξεπεραστεί η κρίση με τον Κορωνοϊό, είναι να αναδιοργανώσουν προς το καλύτερο το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.

   Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αφήσουμε να επικρατήσουν λογικές που επιτρέπουν να μπει στο ζύγι η αξία της ανθρώπινης ζωής, γιατί όπως είχε πει ο Κ. Καρυωτάκης:

"Χωρίς πίστη κι αγάπη, χωρίς έρμα (αξίες),

 εγίναμε το λάφυρο του ανέμου"

Πηγή: psykapa.gr

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: 

Ο Ανδρέας Κολίσογλου γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ασχολείται με το χορό και το θέατρο από το 2002, γιατί όπως πιστεύει ο ίδιος, ως Ατομο με Αναπηρία, "μέσω των παραστατικών τεχνών δίνεται η δυνατότητα στην κοινωνία να αναθεωρήσει τα στερετότυπα της γύρω από την αναπηρία". Είναι ιδρυτής της ιστοσελίδας Ψ^Κ (Ψυχολογία στην Κοινωνία) και διατηρεί γραφείο στην Αθήνα (Πετρούπολη). Είναι αθλητής του Α.Σ. ΑμεΑ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ Βέροιας, και Πανελληνιονίκης στον Ακοντισμό της κατηγορίας F35.