Αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νο3: "Κάντε την Ελλάδα τόπο μόνιμης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων"

"Κάντε την Ελλάδα τόπο μόνιμης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων"

*Paul Glastris

Το 2009 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (Δ.Ο.Ε.) επέλεξε το Ρίο Ντε Τζανέιρο για να φιλοξενήσει του θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. «Δεν υπήρχε η παραμικρή έλλειψη στην φάκελο υποψηφιότητας» είπε ο τότε Πρόεδρος της Δ.Ο.Ε. Ζακ Ρογκ για την επιλογή της Βραζιλίας. Η επιλογή ωστόσο αποδείχθηκε ότι ήταν κάθε άλλο παρά άψογη. Η Βραζιλία υποφέρει την χειρότερη ύφεση εδώ και δεκαετίες, σε συνδυασμό με κρίση εξαιτίας διαφθοράς των πολιτικών. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει έλλειψη πόρων για να ολοκληρωθούν ορισμένες  Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν τόση μεγάλη ανάγκη από χρήματα που δεν έχουν να ανεφοδιάσουν με καύσιμα τα οχήματά τους και η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Την προηγούμενη εβδομάδα, ακρωτηριασμένα ανθρώπινα μέλη ξεβράστηκαν στην παραλία Κοπακαμπάνα ακριβώς μπροστά από την Ολυμπιακή εγκατάσταση του Beach Volley και οπλισμένοι ληστές έκλεψαν τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό της γερμανικής τηλεόρασης. 

      Παρόμοια καταστροφολογία υπήρχε και λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Αλλά προς παγκόσμια έκπληξη, εκείνοι οι Αγώνες κατέληξαν σε μια υπέρ του δέοντος επιτυχία. Η διαφορά ήταν ότι το 2004 οι Έλληνες αξιωματούχοι επέμεναν ότι όλα θα είναι στην ώρα τους έτοιμα, παρά την παγκόσμια δυσπιστία, ενώ αντίθετα οι Βραζιλιάνοι αξιωματούχοι δείχνουν ανοικτά τον πανικό τους. Η τοπική κυβέρνηση του Ρίο, τον προηγούμενο μήνα δήλωσε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την δυνατότητα να χρηματοδοτήσει τους αγώνες και τις συσχετιζόμενες με τους αγώνες υπηρεσίες. Η Δ.Ο.Ε. θεωρείται όχι μόνο ο θεματοφύλακας των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά ένας «παίκτης» στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. 

Η δύναμή της προέρχεται από το γεγονός ότι αυτή επιλέγει ποιες χώρες θα φιλοξενήσουν τους αγώνες – ένα βραβείο για το οποίο τα έθνη επιθυμούν και ανταγωνίζονται σχεδόν τόσο σκληρά σαν να κάνουν αυτοί τους αγώνες. Η Δ.Ο.Ε. έχει την εξουσία να λέει ότι όλες αποφάσεις της είναι άξιες. Απένειμε τους αγώνες του 2008 στο Πεκίνο για να δοθούν κίνητρα στην Κίνα να ενσωματωθεί ειρηνικά στην παγκόσμια κοινότητα. Οι αγώνες του 1988 πήγαν στην Σεούλ για να ενθαρρύνουν μια αναδυόμενη χώρα. Η Βραζιλία κέρδισε τους αγώνες κυρίως γιατί ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν διεξαχθεί στη Νότια Αμερική. Το πρόβλημα είναι ότι η φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων σε διαφορετική πόλη κάθε φορά είναι περιττή και, ως θέμα βασικής διαχείρισης, βλακώδης. Ένας σημαντικός λόγος: Είναι απίστευτα ακριβοί. Η πόλη που φιλοξενεί τους αγώνες πρέπει να ανοικοδομήσει εγκαταστάσεις αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, πολλές από τις οποίες αργότερα παραμένουν αχρησιμοποίητες ή κατεδαφίζονται. Μέρος των αιτιών για την ελληνική οικονομική κρίση –και τις ολοένα συνεχιζόμενες οικονομικές κακουχίες που υποφέρουν οι Έλληνες υπό την μπότα των Ευρωπαίων δανειστών, κυρίως της Γερμανίας- είναι τα δισεκατομμύρια που δανείστηκαν για φιλοξενήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αυτό το δίλημμα το είχαν υπόψη και οι Βρετανοί ψηφοφόροι που υποστήριξαν το Brexit.

Το να αλλάζεις τόπο τέλεσης των αγώνων κάθε τέσσερα χρόνια, είναι επίσης μια τεράστια σπατάλη ανθρώπινου κεφαλαίου, όπως σημείωσε η Christina Larson στην Washington Monthly το 2004:

Με κάθε αλλαγή έδρας, εκατομμύρια εργατοώρες τεχνογνωσίας χάνονται. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό σε σύγκριση με το πως διοργανώνονται άλλα μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Τα επαγγελματικά τουρνουά γκολφ, επιστρέφουν μετά από μερικά χρόνια στα ίδια γήπεδα, ώστε οι διοργανωτές να μάθουν από τα λάθη τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το τέννις: Οι φροντιστές των γηπέδων του Wimbledon χρειάστηκαν δεκαετίες για να τυλίγουν τους μουσαμάδες που κάλυπταν τα γήπεδα σε περίπτωση βροχής και να αδειάζουν γρήγορα τα πάρκινγκ από τα αυτοκίνητα! Αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες προσπαθούν να «εφεύρουν» τον τροχό κάθε φορά, με νέες ομάδες σχεδιαστών, εργολάβων, εργατών, λογιστών, τεχνικών, προσωπικού ασφαλείας καθώς και εθελοντών κάθε τέσσερα χρόνια και περιμένουν από αυτούς  να εκτελέσουν τα μυριάδες πολύπλοκα οργανωτικά τους καθήκοντα στην εντέλεια. Όπως εξήγησε η επικεφαλής οικονομικών των αγώνων της Ατλάντα 1996 Pat Glisson στο περιοδικό CFO, η δουλειά της ήταν να δημιουργήσει με εταιρεία Fortune 500 από το μηδέν και να την οδηγήσει μέχρι το τέλος. 

Όπως επισημαίνει η Larson, οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν καλύτερη αίσθηση από το να μετακινούν τους αγώνες από πόλη σε πόλη: Για πάνω από 1000 χρόνια οι αγώνες λάμβαναν χώρα στο ίδιο κατάφυτο ιερό της Ολυμπίας στην Πελοπόννησο και αυτό έδειχνε να λειτουργεί μια χαρά. Τα σωζόμενα αρχαία κείμενα, δεν παρουσιάζουν ενδείξεις για αστοχίες της διοργάνωσης στον έλεγχο των θεατών, λάθη στην ανάδειξη των νικητών ή έλλειψη στον ανεφοδιασμό με αρνίσιο κεμπάπ (!).

Σε άρθρο της η Larson υποστήριξε να επιστρέψουμε στην αρχική ιδέα: Να επιλεχθεί μια έδρα για την μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων και η Ελλάδα είναι η προφανής επιλογή. (Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1896, έγιναν στην Αθήνα, αλλά το 1900, ο ιδρυτής τους Βαρόνος Pierre de Coubertin, τους μετακίνησε στην πατρίδα του, το Παρίσι, εγκαινιάζοντας έτσι την παράδοση αλλαγής τόπου τέλεσης των αγώνων). Αν η Δ.Ο.Ε. είχε υιοθετήσει την ιδέα της Larson, τώρα όλος ο αθλητικός κόσμος δεν θα αγωνιούσε για το Ρίο. Επιπλέον, η Ελλάδα ίσως να μην ήταν σε τόσο φριχτή οικονομική κατάσταση (όλες οι απαραίτητες εγκαταστάσεις και οι δαπανηρές υποδομές είναι έτοιμες και τα ξενοδοχεία θα έπρεπε τώρα να είναι πλήρη). Τα πράγματα είναι τόσο άσχημα στην Ελλάδα, που το κράτος σταμάτησε να συμβάλλει οικονομικά ώστε να προετοιμάζει τους δικούς της Ολυμπιακούς Αθλητές. 

Στο Aspen-Atlantic Ideas Festival την περασμένη εβδομάδα, ένας συμμετέχων σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο όπως η Larson, όταν επισήμανε πως η πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Christine Lagarde, πρότεινε να γίνει η Ελλάδα ο τόπος μόνιμης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ιδέα της Lagarde φαίνεται πολύ καλή. Παρεμπιπτόντως, το Δ.Ν.Τ. υπό την προεδρία της Christine Lagarde, είναι ένας από τους διεθνείς δανειστές της Ελλάδας που έχει υποστηρίξει ότι η χώρα ενδεχομένως να μην μπορέσει να ξεπληρώσει όλα τα μακροπρόθεσμα χρέη και οφειλές της και το χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί για να επανέλθει η Ελλάδα στον δρόμο της ανάπτυξης (θέση την οποία υποστήριξε και η κυβέρνηση Ομπάμα στο παρασκήνιο). Ας ελπίσουμε να προσθέσει στη λίστα με τα διορθωτικά μέτρα την καθιέρωση της Ελλάδας ως μόνιμης χώρας τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Μετάφραση - Επιμέλεια

Καραϊωσήφ Αλέξανδρος Μ. Res. 

Καθηγητής Ειδ. Φ.Α. - Προπονητής ΑμεΑ 

 Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στις 03/07/2016 στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Washington Monthly και μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ στην αυθεντική του δημοσίευση στην αγγλική γλώσσα