Αθλητές με AIDS αγωνίζονται ενάντια στην ασθένεια και την προκατάληψη

1η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Κατά του AIDS

Αθλητές με AIDS αγωνίζονται ενάντια στην ασθένεια και την προκατάληψη

   Στην Γερμανία υπάρχουν 67.000 άνθρωποι που πάσχουν από την ασθένεια του AIDS , πολλοί από τους οποίους ασχολούνται με τον αθλητισμό εν μέρει γιατί τους βοηθά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου. Κάποιοι είναι μαραθωνοδρόμοι και μποξέρ και άλλοι κορυφαίοι αθλητές. Για τους περισσότερους το δυσκολότερο εμπόδιο είναι η προκατάληψη των υγιών συναθλητών τους. 

    Ο Robert Klein, 47 ετών, είναι ένας παθιασμένος δρομέας. Έχει τρέξει μαραθώνιους τους τελευταίους 16 μήνες σε αγώνες στο Βερολίνο, στην Κοπεγχάγη και τη Βαρκελώνη. "Στέκομαι στην γραμμή της εκκίνησης με εκατοντάδες υγιείς ανθρώπους. Ακόμη κι αν είμαι άρρωστος, μπορώ να τους δείξω ότι κι εγώ μπορώ να τερματίσω", λέει ο Robert Klein. Ο Klein είναι οροθετικός. Όταν διαγνώστηκε το 1996, ήταν πεπεισμένος ότι δεν του απέμεναν πάνω από 5 χρόνια ζωής. Ξέγραψε τον εαυτό του και άρχισε να πίνει και καπνίζει. Όμως πριν από δυο χρόνια είδε μια ανακοίνωση στον τοίχο του γιατρού του η οποία ζητούσε οροθετικούς που να θέλουν να προπονηθούν για μαραθώνιο. Από τότε τρέχει 100 χιλιόμετρα την εβδομάδα και σχεδιάζει να συμμετάσχει στον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης φέτος. Το τρέξιμο, λέει ο Klein, "είναι η μόνη μου ελπίδα να δείξω στον κόσμο ότι είμαι ακόμη ένα πλήρες ανθρώπινο oν"...

   Το AIDS, είναι η έκτη αιτία θανάτου παγκοσμίως. Περισσότεροι από 33 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί παγκοσμίως, με πάνω από 67.000 στην Γερμανία από τους οποίους το 80% είναι άνδρες. Δεν υπάρχει εμβόλιο για τον HIV ούτε θεραπεία για το AIDS. Ωστόσο, η διάγνωση δεν σημαίνει πια θανατική καταδίκη. Η θεραπευτική αγωγή, είναι πια τόσο αποτελεσματική που ο ασθενής μπορεί να έχει μια ουσιαστικά ανεμπόδιστη ζωή.

 

Ο αθλητισμός ενάντια στο φόβο

   Υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ιατρών ότι η φυσική άσκηση δεν θέτει σε κίνδυνο την υγεία των οροθετικών που δεν έχουν ακόμη κανένα από τα συμπτώματα του ιού, όπως η πνευμονία. Πιο συγκεκριμένα, η άσκηση θεωρείται ως ένας τρόπος θεραπείας. Βοηθάει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τη ασθένεια και ενδυναμώνει την αυτοπεποίθηση τους. Όμως, η μεγαλύτερη πρόκληση για αυτούς τους αθλητές παραμένει η προκατάληψη των υγιών συναθλητών τους. 
   Ένας άντρας με καταπληκτική φυσική κατάσταση, με το σώμα του γεμάτο τατουάζ, με το όνομα "Ole Lüder" είναι ένας Γερμανός πρωταθλητής στην κολύμβηση στην κατηγορία του. Προτιμάει να μην γραφτεί το πραγματικό του όνομα. Όλοι οι συναθλητές του γνωρίζουν ότι είναι οροθετικός εδώ και έξι χρόνια. Ο Lüder κάνει τη ζωή ενός πρωταθλητή, φτάνει το σώμα του στα όριά του. Είναι φοιτητής υπολογιστών και προπονείται έξι φορές την εβδομάδα, περνώντας 20 ώρες συνολικά μέσα στο νερό. "Πηγαίνω στην προπόνηση ακόμη και τις μέρες που τα φάρμακα προκαλούν διάρροια και πόνο, ή όταν είμαι πολύ κουρασμένος", λέει ο Lüder. Ο Ole Lüder, είναι όσο πιο ανοιχτός γίνεται με τη νόσο του και πολλοί στον κόσμο της κολύμβησης είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία του όπως και ο ίδιος είναι εξοικειωμένος με τους φόβους των συναθλητών του, χωρίς όμως να τους αφήνει να τον αποτρέψουν. Όποτε έχει ένα κόψιμο στο δάχτυλο, βάζει ένα χαζαπλάστ και βουτάει στην πισίνα. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι ασθενείς έπρεπε μνα παίρνουν έως και 40 χάπια ημερησίως. Τώρα τα φάρμακα έχουν βελτιωθεί έτσι ώστε ένα χάπι να είναι αρκετό χωρίς όμως να εκμηδενίζονται οι παρενέργειες. 
   Πολλά φάρμακα αλληλεπιδρούν με τον μεταβολισμό, που αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα, που οι ασθενείς ήδη διατρέχουν. Άλλες παρενέργειες περιλαμβάνουν το διαβήτη και την υπέρταση. "Η άσκηση είναι ο καλύτερος τρόπος να ανταγωνιστείς αυτούς τους κινδύνους", λέει ο Jürgen Rockstroh, ένας ειδικός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βόννης και πρόεδρος της Γερμανικής Εταιρείας για το AIDS. Ο Rockstroh δουλεύει με επιστήμονες στο Αθλητικό Πανεπιστήμιο της Κολονίας σε έρευνα για το πως ακραίες συνθήκες προπόνησης επηρεάζουν τους οροθετικούς. Τα πρώτα αποτελέσματα θα είναι έτοιμα στο τέλος του χρόνου.

Προκατάληψη και Μυστικότητα

   Δεν έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που κάποιος κολλάει HIV στην άθληση. "Αυτό πότέ δεν έχει συμβεί, είμαι σίγουρος για αυτό", λέει ο Rockstroh. Ο ιός μεταδίδεται μέσω του αίματος και του σπέρματος αλλά όχι μέσω του σάλιου και του ιδρώτα. Ο Rockstroh πιστεύει ότι θα ήταν "αδιανόητο" να κολλήσει κάποιος από το αίμα σε μία πισίνα λόγω της αραίωσης με το νερό. Ο κίνδυνος μόλυνσης υπάρχει μόνο με την επαφή μεταξύ δύο ανοιχτών πληγών. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, η πιθανότητα μετάδοσης είναι "εξαιρετικά μικρή" διότι το σώμα διώχνει το αίμα έξω από τις πληγές. Παρόλα αυτά, λίγοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να μιλήσουν ανοιχτά για την ασθένειά τους, όπως το κάνουν ο μαραθωνοδρόμος Klein και ο κολυμβητής Lüder. 

   Τα αθλήματα είναι ο χώρος των "υγιών", και πολλοί ασθενείς φοβούνται ότι θα αποκλεισθούν από αυτόν. Ο Jakob Friedrich που δεν θέλει να αποκαλυφτεί το όνομά του έμαθε ότι είναι θετικός πριν από δύο χρόνια. Δεν το έχει πει στους γονείς του, κανείς δεν ξέρει στην εταιρεία που εργάζεται ότι είναι οροθετικός ούτε και οι συναθλητές του. Ο Friedrich φοβάται να τους το πει καθώς δεν είναι ούτε κολυμβητής, ούτε ποδηλάτης, ούτε δρομέας αλλά αθλητής του μποξ, ενός αθλήματος που συχνά ανοίγει πληγές. Αθλείται εδώ και δύο χρόνια αλλά δεν έχει ακόμη συμμετάσχει σε σοβαρούς αγώνες, ούτε η μύτη δεν του έχει ανοίξει. Ο Friedrich λέει ότι αν συμβεί αυτό θα πει "Εϊ, όλοι σταθείτε μακριά μου τώρα". 
     Ο Friedrich δεν παίρνει φάρμακα διότι ο ιός στο σώμα του είναι ακόμη σε σιωπηλή φάση, όπως ονομάζεται. Το ιικό φορτίο του είναι σχετικά μικρό ακόμη, που σημαίνει ότι ο κίνδυνος της μετάδοσης είναι ακόμη μικρός. "Αν δεν ήταν έτσι, θα σταματούσα το μποξ", λέει. Μετά τη διάγνωσή του, λέει, πρώτα έμεινε ενεός, μετά θύμωσε και μετά ένιωσε επιθετικότητα. Το μποξ ήταν η έκφραση των συναισθημάτων του. Πολλοί επιζητούν να χτυπήσουν τους αντιπάλους τους, αλλά ο Friedrich ήθελε να τον χτυπήσουν. "Ήθελα να μάθω να δέχομαι μπουνιές και να κρατώ το σώμα μου σταθερό στο έδαφος", λέει.

Η περίπτωση του "Magic" Johnson

O Earvin "Magic" Johnson

    Ο πιο διάσημος οροθετικός αθλητής δεν είναι άλλος από τον Αμερικανό μπασκετμπολίστα Earvin "Magic" Johnson, που ανακοίνωσε την ασθένεια του το 1991. Ο Johnson παρότι αποσύρθηκε από το άθλημα, μετά αποφάσισε να συνεχίσει. Το 1992, ήταν μέλος της αμερικανικής ομάδας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Επίσης, η περίπτωση του Αμερικανού καταδύτη Greg Louganis προκάλεσε θόρυβο. Στους Ολυμπιακούς της Σεούλ, το 1988, χτύπησε το πίσω μέρος του κεφαλιού του και έπεσε στο νερό αιμόφυρτος. Στη συνέχεια, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Σε συνέντευξη του μετά από έξι χρόνια, παραδέχτηκε ότι ήταν ήδη φορέας του ιού όταν είχε το ατύχημα το 1988. Ακόμη και ο θεράπων ιατρός του στη Σεούλ υποβλήθηκε σε εξετάσεις.

Πηγή: tvxs.gr