Άσκηση και Χρόνιες Παθήσεις: Ρευματοειδής Αρθρίτιδα

Άσκηση και Χρόνιες Παθήσεις: Ρευματοειδής Αρθρίτιδα

Βελτίωση ποιότητας ζωής και καλύτερη διαχείριση της προσφέρει η τακτική άσκηση

 

   Η τακτική σωματική άσκηση είναι ικανή να συμβάλλει στην καλύτερη διαχείριση της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας (Ρ.Α.) και άρα να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα τριετούς μελέτης που έγινε από επιστημονική ομάδα του ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, με επικεφαλής τον Δρ Αντώνη Σταυρόπουλο-Καλίνογλου.
    Η Ρ.Α. είναι μια αυτοάνοση πάθηση στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς επιτίθεται στις αρθρώσεις του. Εκτός από τις αρθρώσεις επηρεάζει τη λειτουργία πολλών άλλων ιστών, όπως τα μάτια, το δέρμα, τα αγγεία, την καρδιά αλλά και τους μυς. Κεντρικός μηχανισμός στην εξέλιξη της νόσου αλλά και τις εκδηλώσεις της είναι η φλεγμονή.

Παλαιότερες έρευνες του καθηγητή Ρευματολογίας Γεώργιου Κήτα, αλλά και άλλων επιστημόνωνείχαν δείξει ότι, οι ασθενείς με Ρ.Α. μπορούν να συμμετάσχουν σε προγράμματα άσκησης χωρίς να επιβαρύνουν τις αρθρώσεις τους, ενώ παράλληλα βελτιώνουν την φυσική τους κατάσταση και μειώνουν τον κίνδυνο για εκδήλωση καρδιαγγειακών παθήσεων. Ο Δρ Αντώνης Σταυρόπουλος-Καλίνογλου, λαμβάνοντας ως βάση το γεγονός ότι η άσκηση στον γενικό πληθυσμό ενισχύει αντιφλεγμονώδεις μηχανισμούς και βοηθάει στη βελτίωση της υγείας, επικεντρώθηκε στις επιδράσεις της άσκησης στη δραστηριότητα και τη βαρύτητα της νόσου αλλά και στην μυϊκή μάζα των ασθενών.

Για τους σκοπούς αυτούς πραγματοποίησε ενδονοσοκομειακή παρακολούθηση και εξωνοσοκομειακή παρεμβατική έρευνα. Στην πρώτη περίπτωση αξιολογήθηκαν οι επιπτώσεις της νοσηλείας ασθενών με πρωτοδιαγιγνοσκόμενη ρευματοειδή αρθριτιδα στην μυϊκή τους μάζα. Αυτοί οι ασθενείς στις δύο εβδομάδες νοσηλείας έχασαν κατά μέσο όρο τρία κιλά, εκ των οποίων τα δύο περίπου από απώλεια μυϊκής μάζας. Επομένως, όταν εξήλθαν του νοσοκομείου είχαν να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή λόγω της απώλειας μυϊκής μάζας (επιπροσθέτως του πόνου στις αρθρώσεις) όπως αδυναμία, μειωμένη ικανότητα κίνησης, μειωμένη αντοχή, που οδηγούν σε μειωμένη ικανότητα ανεξάρτητης διαβίωσης. Στην εξωνοσοκομειακή παρέμβαση συμμετείχαν 60 ασθενείς. Τριάντα από αυτούς εντάχθηκαν στην ομάδα άσκησης, ενώ οι υπόλοιποι στην ομάδα ελέγχου. Οι ασκούμενοι, συμμετείχαν σε εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης τρεις φορές την εβδομάδα για έξι μήνες. 

Πριν ξεκινήσουν το πρόγραμμα, στους τρεις αλλά και στους έξι μήνες αξιολογήθηκε η φυσική τους κατάσταση, η δραστηριότητα και βαρύτητα της νόσου, η μυϊκή μάζα, και δείκτες οξειδωτικού στρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ασθενείς που ασκήθηκαν, αύξησαν σημαντικά τη φυσική τους κατάσταση ενώ παράλληλα μειώθηκε η δραστηριότητα της νόσου. Αυτή η μείωση, σύμφωνα με τον Δρ Σταυρόπουλο-Καλίνογλου, ήταν ανεξάρτητη από την φαρμακευτική θεραπεία που λάμβαναν και ο κύριος παράγοντας που επηρέασε την μείωση ήταν η μεταβολή στην φυσική κατάσταση. «Με απλά λόγια, όσο περισσότερο βελτιώθηκε η φυσική κατάσταση ενός ασθενούς, τόσο περισσότερο μειώθηκε η δραστηριότητα και η βαρύτητα της νόσου» εξηγεί.

Παρόμοια αποτελέσματα βρέθηκαν και για τη μυϊκή μάζα. Οι ασθενείς που ασκήθηκαν αύξησαν σημαντικά τη μυϊκή τους μάζα.

   Αυτό, σύμφωνα με τον ερευνητή, είναι σημαντικότατο εύρημα γιατί στην Ρ.Α. η απώλεια μυϊκής μάζας σχετίζεται με πιο ενεργή νόσο και μειωμένη ανεξαρτησία διαβίωσης. Τέλος, το οξειδωτικό στρες, που είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς που η πάθηση επηρεάζει τη δομή των αρθρώσεων, αλλά και επιδρά σε άλλους ιστούς, μειώθηκε σημαντικά με την άσκηση. Η χρήση αντιοξειδωτικών διατροφικών συμπληρωμάτων δεν βελτίωσε το οξειδωτικό προφίλ των ασθενών. 

      Οι ερευνητές κατέληξαν λοιπόν στο συμπέρασμα ότι, η έλλειψη άσκησης φαίνεται να είναι μια από τις βασικές αιτίες που οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα παρουσιάζουν μειωμένη μυϊκή μάζα. Αντίθετα, η άσκηση φαίνεται να βοηθάει τόσο στην διαχείριση της νόσου όσο και στην βελτίωση της γενικής υγείας των ασθενών.

Πηγή: health.in.gr

Μοιραστείτε το άρθρο με κάποιον που νομίζετε ότι θα του φανεί χρήσιμο!