2o Attica Fun & Run Grand Prix 2015: Ο αγώνας, όπως τον βιωσε ο δρομέας μας

2ο Attica Fun & Run Grand Prix

O αγώνας, όπως τον βίωσε ο δρομέας μας

       Ο αγώνας έγινε σήμερα το πρωί στον Πειραιά και η ομάδα δρομέων μας είχε για εκπρόσωπο τον Αποστολίδη Δημήτριο, Ιατρο- Παθολόγο, ο οποίος αφού επέστρεψε στην Βέροια, θέλησε να μοιραστεί μαζί μας (και μαζί σας), την εμπειρία του από τη συμμετοχή του. Σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο:

      "Με την ευκαιρία παρακολούθησης του 13^ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Γηριατρικής στην Αθήνα (από Πέμπτη ως και το Σάββατο), δήλωσα συμμετοχή στον αγώνα 10km Αttica Fun & Run. Η διαδρομή άλλαξε λίγες ημέρες πριν τον αγώνα μετά από παρέμβαση της τροχαίας και το 80% της διαδρομής έγινε στην οδό Χατζηκυριάκου, η οποία χαρακτηρίζεται από συνεχείς ανωφέρειες και κατωφέρειες, οι οποίες δυσκόλεψαν αρκετά τη διαδρομή. Ο αγώνας άρχισε με 12 λεπτά καθυστέρηση (!), λόγω προβλημάτων από την τροχαία. Το να είσαι στημένος στην εκκίνηση για 15+ λεπτά δεν είναι βέβαια και ό,τι καλύτερο για ένα αγώνα δρόμου. Έχοντας συμμετάσχει ως τώρα σε έναν μόνο αγώνα δρόμου, αυτόν του ημιμαραθωνίου της Θεσσαλονίκης τον περασμένο Οκτώβριο, όπου η συμμετοχή του κόσμου ήταν συγκλονιστική σε όλο το μήκος των 7 km της διαδρομής, μου προκάλεσε πολύ άσχημη εντύπωση ότι σε όλη τη διαδρομή των 2,5 Km, ζήτημα να ήταν 10 φίλαθλοι σύνολο.

Η διαδρομή των 10χλμ (4x2.5χλμ)

Επίσης, το πρόβλημα με την τροχαία ήταν πολύ σοβαρό. Σε όλους τους κάθετους δρόμους στην Λεωφόρο Χατζηκυριάκου υπήρχαν αυτοκίνητα που ήθελαν να διασχίσουν κάθετα το δρόμο την ώρα του αγώνα και οι τροχονόμοι αγωνίζονταν να τους αποτρέψουν!! Μάλιστα ένας ψήλος και εύσωμος κύριος είχε κατεβεί από το αυτοκίνητό του και κινήθηκε απειλητικά προς την τροχονόμο φωνάζοντας για την ταλαιπωρία (δεν ξέρω τι έγινε τελικά γιατί συνέχισα να τρέχω). Για την διοργάνωση καθ’ εαυτή (χώρος εκκίνησης/τερματισμού, ενημέρωση για τις διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθηθούν, φύλαξη προσωπικών αντικειμένων, εθελοντές κατά μήκος της διαδρομής), όλα ήταν πολύ καλά. Μάλιστα, ένας γνωστός personal trainer (άγνωστος σε μένα), ο Κρις Βάλλας, ανέλαβε να μας προθερμάνει, διώχνοντάς μας παράλληλα το άγχος πριν την εκκίνηση. Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν το μετάλλιο: κάπως φτωχό, μικρό και ελαφρύ.

ΥΓ: Για να μην μείνει μόνο η άσχημη εντύπωση για τους Πειραιώτες, κάτι άσχετο με το τρέξιμο: Tο Σάββατο το βράδυ εκκλησιάστηκα (αγρυπνία με όρθρο και Θ. Λειτουργία) στον ιερό Ναό Ευαγγελίστριας στον Πειραιά, μιας και το πρωί ήταν ο αγώνας και δεν ήθελα να χάσω την Θεία Λειτουργία. Ο λόγος που επέλεξα την εκκλησία αυτή, ήταν για να εξοικειωθώ με την περιοχή και να μπορέσω να υπολογίσω και πόσο χρόνο θα χρειαστώ για να φτάσω το πρωί του αγώνα. Πέρα από την απόλυτη τάξη, κατάνυξη και μεγάλη συμμετοχή, μεγάλη εντύπωση μου έκανε ένα φυλλάδιο που μας μοίρασαν με τις δραστηριότητες της ενορίας. Εκτός από τις πολύ συχνές ακολουθίες, τα καθημερινά συσσίτια, τα κατηχητικά, το κοινωνικό φαρμακείο και ιατρείο, στις δραστηριότητες περιλαμβάνονταν και συναντήσεις ανώνυμων υπερφάγων και συγγενών αλκοολικών."

Δρ. Αποστολίδης Δημήτριος, MD, Ph.D

Ιατρός - Ειδικός Παθολόγος