Άθληση και Επιληψία II: Αθληση και Παιδί με Επιληψία

Άθληση και Επιληψία II: Αθληση και Παιδί με Επιληψία

 

(Συνέχεια από το άρθρο: Άθληση και Επιληψία I: Όροι και Προϋποθέσεις για την συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες )
  

Άθληση και Παιδί με Επιληψία

 
      Θεωρείται σκόπιμη η αναφορά στην παιδική και εφηβική ηλικία, τόσο γιατί η έναρξη της νόσου αφορά κυρίως την ηλικία αυτή, αλλά και γιατί τα παιδιά και οι έφηβοι σήμερα ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για τέτοιες δραστηριότητες.
     Πριν από 20 περίπου χρόνια για να λάβει μέρος ένα παιδί σε αθλητικές δραστηριότητες, ακόμα και στην απλή γυμναστική του σχολείου, έπρεπε να έχει περάσει χρονικό διάστημα ενός έτους χωρίς κρίση. Φυσικά σήμερα δεν επικρατούν οι ίδιες απόψεις. Στα παιδιά, περισσότερο και από τους ενήλικες πρέπει να ληφθούν υπόψη οι κίνδυνοι για την διατάραξη της ψυχικής τους υγείας από υπερβολικές απαγορεύσεις που οδηγούν σε εξάρτηση το παιδί, του αυξάνουν το αίσθημα της «ιδιαιτερότητας» και το οδηγούν στην απομόνωση. 

     Παρότι η βιβλιογραφία είναι περιορισμένη, υπάρχουν μελέτες που παρακολουθήθηκαν με video-ΗΕΓ καταγραφή παιδιά με επιληψία στη διάρκεια φυσικής άσκησης. Στα περισσότερα παρατηρήθηκε μείωση των επιληπτόμορφων εκφορτίσεων, ενώ σε μικρό αριθμό παιδιών διαπιστώθηκε αύξηση των εκφορτίσεων αυτών αποκαλύπτοντας «προκαλούμενη από άθληση επιληψία». Συνεπώς εκτός από τις περιπτώσεις αποδεδειγμένα εξαρτώμενων από την άθληση κρίσεων (αντανακλαστική επιληψία) στις υπόλοιπες μορφές το μοναδικό μας μέλημα είναι να προστατεύσουμε το παιδί από τραυματισμούς σε περίπτωση που συμβεί κρίση την ώρα της άθλησης.

      Όταν τηρούνται οι προβλεπόμενοι κανόνες ασφαλείας για όλα τα παιδιά, από γονείς, γυμναστές και προπονητές, το παιδί μπορεί να συμμετέχει στις περισσότερες αθλητικές δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούνται τα παιδιά της ηλικίας του. Έτσι αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του παιδιού, αποφεύγεται η απομόνωση που συχνά οδηγείται, αποφεύγεται η υπερπροστασία και η εξάρτηση από τους γονείς και αποτρέπεται το άγχος και η κατάθλιψη που συχνά αναπτύσσουν παιδιά με επιληψία.

Κολύμβηση

 
      Επειδή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, θεωρήθηκε σκόπιμο να γίνει σύντομη αναφορά για την κολύμβηση στην παιδική ηλικία.
Θεωρητικά ο κίνδυνος να πνιγεί ένα παιδί με επιληψία στη θάλασσα ή την πισίνα είναι μεγάλος, γιατί μπορεί αυτό να συμβεί ακόμη και σε βάθος 10 εκατοστών, εάν συμβεί επιληπτική κρίση. Πρακτικά όμως θάνατος από πνιγμό σε παιδιά με επιληψία είναι εξαιρετικά σπάνιο και ασυνήθιστο. 

α) Κολύμπι στην θάλασσα:
 
Όλα τα παιδιά πρέπει να κολυμπούν στην θάλασσα κάτω από προϋποθέσεις όπως α) να μην πηγαίνουν στην παραλία χωρίς συνοδό, β) να μην απομακρύνονται στα βαθιά χωρίς συνοδό ικανό να τα βοηθήσει σε περίπτωση ανάγκης, γ) να μην χρησιμοποιούν φουσκωτά σκάφη, στρώματα κλπ χωρίς συνοδό. Θεωρούμε ότι εάν οι παραπάνω καθώς και άλλες ανάλογες οδηγίες που ισχύουν για όλα τα παιδιά, εφαρμοστούν και σε όσα πάσχουν από επιληψία τότε αυτά μπορούν με ασφάλεια να απολαύσουν την θάλασσα. 

 

β) Κολύμπι σε πισίνα:
 
       Συχνά τίθεται το ερώτημα εάν κάποιο παιδί με επιληψία μπορεί να ασχοληθεί με αθλήματα της πισίνας όπως κολύμπι ή υδατοσφαίριση. Η απόφαση είναι πιο δύσκολη εάν το παιδί ασχολείται ήδη με τα παραπάνω αθλήματα, πριν εμφανιστούν οι επιληπτικές κρίσεις. Στις περιπτώσεις αυτές που όπως συμβαίνει συνήθως, το παιδί έχει ιδιαίτερο “μεράκι” για το συγκεκριμένο άθλημα, δεν είναι εύκολο να τεθεί το παιδί σε απαγόρευση. Οι οδηγίες που θα δοθούν πρέπει να είναι συγκεκριμένες και να αποφευχθούν υπερβολές που μόνον κακό θα κάνουν στο παιδί, αντί να το προφυλάξουν.

      Σε όλες τις πισίνες που αθλούνται παιδιά από τη μικρότερη έως την μεγαλύτερη ηλικία, υπάρχει επίβλεψη από έμπειρους προπονητές, που είναι σε θέση να απομακρύνουν με ασφάλεια από το νερό οποιοδήποτε παιδί παρουσιάσει πρόβλημα μέσα στην πισίνα. Να προσθέσουμε επίσης ότι συμβάματα όπως σοβαροί τραυματισμοί ή συγκοπτικά επεισόδια, μέσα στην πισίνα είναι πολύ πιο συνηθισμένα από τις επιληπτικές κρίσεις.

     Πιστεύεται τελικά ότι παιδιά με επιληψία, εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις όπως συμμόρφωση και ανταπόκριση στην θεραπεία, ενημέρωση του προπονητή και σωστή επίβλεψη, μπορούν να παρακολουθούν με ασφάλεια και αυτά τα αθλήματα. Γνωρίζουμε εξάλλου παιδιά με επιληψία που όχι απλώς συμμετέχουν αλλά έχουν διακριθεί σε τέτοια αθλήματα.
Οι ασθενείς με επιληψία δεν πρέπει να οδηγούνται στο περιθώριο με συνεχείς απαγορεύσεις και αποκλεισμούς.

      Η συμμετοχή τους στον αθλητισμό δεν πρέπει να αποκλείεται εύκολα και αβασάνιστα. Πολλοί διάσημοι αθλητές και πρωταθλητές έχουν ή είχαν στο παρελθόν επιληψία (δείτε τη λίστα ΕΔΩ). Μόνον στις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που ο ασθενής παρουσιάζει επιληπτικές κρίσεις «προκαλούμενες από μυϊκή κόπωση» πρέπει να αποφεύγεται η άθληση.

         Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, αφού συνεκτιμηθούν και ληφθούν υπόψη παράγοντες όπως η μορφή της επιληψίας, ο βαθμός ελέγχου των κρίσεων, η συμμόρφωση του ασθενούς με την φαρμακευτική αγωγή, η συνεργασία με τον ασθενή και το περιβάλλον του, πρέπει να δίδονται οι κατάλληλες οδηγίες για την ασφάλειά του και να αφήνεται ελεύθερος, ίσως και να παροτρύνεται να ασχοληθεί με όποιο άθλημα επιθυμεί.

 Πηγή: http://www.iator.gr/


Σας άρεσε; Μοιραστείτε το!